In Aa en Hunze valt het met het parkeerprobleem wel mee, om het voorzichtig te zeggen. Maar als ik ’s middags mijn auto wil parkeren bij de boerderij van de familie Ubels in Anderen, moet ik de berm in.
Al gauw een man of vijftig wil de opening bijwonen van een nieuw stuk Pieterpad. Het zijn van die uitnodigingen waar je maar wat graag gevolg aan geeft in de schemering van vakantie en werk.
Ik krijg er geen spijt van. Bij de openingswandeling met voorganger en gedeputeerde Munniksma herhaal ik een van mijn motto’s: in Aa en Hunze, de mooiste gemeente van Nederland kan een heleboel, maar dat lukt alleen maar als diverse instellingen/mensen de handen ineenslaan. Dit is weer zo’n prachtig voorbeeld. Hoe krijg je het befaamde Pieterpad door het even befaamde, maar zo kwetsbare natuurgebied Andersche Diep. Dat lukt alleen maar met een betrokken veehouder/ beheerder en de Stichting Beheer Natuur en Landelijk Gebied. Zij zochten de samenwerking met de Werkgroep Pieterpad, Staatsbosbeheer, IVN en de Stichting Historie Anderen. Tijdens de wandeling vertellen ze allemaal vanuit hun invalshoek over de Pieterpadclan, het ijzererts, de vernatting en de vele graspiepers. Met elkaar ontstaat er een prachtig geheel: weer een nieuwe route door een prachtig gebied (zie hiervoor onderstaand kaartje).
Na een borrel bij de nieuwe ‘voorde’ wandel ik op mijn gemakje terug. Het waait hard, aan het zwerk de ene mooie wolkenformatie na de andere en ik kijk kilometers uit over het prachtige beekdal. Hier kom ik rap terug voor een lekker hardlooptochtje. Tuurlijk, het was mooi in de Provence, op de Galibier keken we naar de Mont Blanc en ook bij Grenoble was het aardig. Maar wat kan erop tegen een winderige eenvoudige woensdagmiddag bij het diep van Anderen.
(Bron: http://www.aaenhunze.nl/content.jsp?objectid=67661)